Ortalama Yaşam Süresi: 12 - 15 Yıl
Tamamen Ücretsiz!
Diğer Evcil Hayvanlarla Dostluk:
Çocuklarla Dostluk:
Dikkat Gereksinimi:
Miyavlama:
Sahiplerine Karşı Sevgi:
Uysallık:
Zeka Seviyesi:
Bağımsızlık:
Saldırganlık:
Oyun Kabiliyeti:
Fiziksel Aktivite:
Bakım İhtiyacı:
Sibirya kedileri sevecen, dost canlısı ve zeki yapılarıyla bilinirler. Aileleriyle sağlam bağlar kurarlar ve çocuklarla iyi geçinirler. Nazik ve uysal olmaları, onları evcil hayvan olarak popüler yapar.
Sibirya kedileri, Rusya’nın soğuk iklimlerine uyum sağlamak üzere evrimleşmişlerdir. Ormanlarda ve köylerde yaşayan bu kediler, tarım alanlarında fare kontrolü yaparak köylülere yardımcı olmuşlardır. Daha sonra Rusya dışında da popülerlik kazanmışlardır.
Orta ila büyük boyutlarda, kaslı ve güçlü bir vücuda sahiptirler. Göğüsleri geniştir, bacakları orta uzunluktadır.
Orta büyüklükte, yuvarlak kafa yapısına sahiptirler. Kulakları orta büyüklükte ve geniştir. Gözleri büyük, yuvarlak ve genellikle yeşil veya mavi renktedir.
Orta büyüklükte, geniş tabanlı ve yuvarlak uçlu kulakları vardır. Tüylerle kaplıdır.
Büyük, yuvarlak ve canlı gözlere sahiptirler. Genellikle yeşil veya mavi renktedirler.
Bacaklar orta uzunluktadır, kaslı ve güçlüdür. Ayaklar büyük ve yuvarlak, tüylerle kaplıdır.
Orta uzunlukta, kalın ve yoğun tüylerle kaplıdır. Kuyruk ucu yuvarlaktır.
Orta uzunluktaki tüyler, yoğun ve kalın bir alt tabaka ile kaplıdır. Sibirya kedileri, soğuk iklimlere uyum sağlamak üzere bu kalın tüy yapısına sahiptirler.
Tüm renk ve desenlerde olabilirler. En yaygın renkler arasında kahverengi, siyah, mavi, kırmızı ve çikolata bulunur.
Dengeli bir kedi maması ile beslenmelidirler. Protein açısından zengin, kaliteli bir kedi maması sağlıkları için önemlidir. Ayrıca taze su her zaman temin edilmelidir.
Zeki yapıları sayesinde eğitilebilirler. Tuvalet eğitimi ve temel itaat komutları gibi eğitimlerle başlanabilir.
Genel olarak sağlıklı kedilerdir. Düzenli veteriner kontrolleri, aşılar, iç ve dış parazit koruması sağlıklarını korumak için önemlidir. Kalıtsal bazı hastalıklara yatkın olabilirler, bu nedenle genetik testler önerilebilir.